Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές με τον Βασίλη Βαμβακά, στην αρχή δεν το πιστεύαμε πολύ και δύσκολα θα το υποστηρίξουμε δημοσία το επόμενο διάστημα. Όμως κάθε μέρα που νιώθω ότι βλέπω καλύτερα την εκδημοκρατισμένη δημοκρατία της γνώμης, την έκρηξη των λέξεων, επιβεβαιώνω την παλιά μας εντύπωση. Η πατρίδα που λέγεται ποδόσφαιρο, στην οποία ίσως επανέλθω, έχει εγκαθιδρύσει στοιχειώδεις κανόνες, βασικούς συμβολισμούς και κυρίως ορθολογικοφανή επιχειρήματα, ευδιάκριτες διαφορές και σαφείς, νεωτερικής μορφολογίας ταυτότητες... αποδυναμωμένο το χάος και χαμηλός ο θόρυβος. Ωστόσο η παρηγοριά από την δημόσια σφαίρα της πατρίδας football μοιάζει περισσότερο με νοσταλγικό παυσίπονο. Δυο στοιχεία υπονομεύουν την δύναμη του στοιχειώδους αυτού ορθολογικού κόσμου και τον καθιστούν ανενεργό, ένα στοιχείο μιας τεράστιας Disneyland όπου προσομοιώνεται ένας ολόκληρος παλαιός, νεωτερικός κόσμος: είναι εμπορικά δεσμευμένος, είναι πολύ φτωχός και αδύναμος μπροστά στη συνθετότητα των ημερών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου