Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Δεξιά


Ο νεκρός είναι ακόμα άταφος και ίσως δεν θα έπρεπε να γράφουμε. Το πένθος οφείλει να μην φλυαρεί. Ακολουθούν αποφθεγματικές σκέψεις, ακόμα πολύ ζεστές δυστυχώς, ατελείς και μερικευτικές.

1. Ταυτίζομαι με μια κοινωνία που δεν ποθεί τη βία και στην οποία η ανθρώπινη ζωή λογίζεται πολύ ακριβή.

2. Ζω σε μια κοινωνία που ανέχεται ακόμα τη βία και όπου εύκολα φτιάχνει αντιθετικά μα και συνεργαζόμενα δίπολα ανορθολογισμού. Με τον κάθε πόλο να δίνει τροφή στη βία του άλλου προσδοκώντας να του ανταποδοθεί το φαγητό αυτό.

3. Αυτή η συνθήκη μπορεί να παραπέμπει σε νοοτροπίες της μακράς διάρκειας, όμως έχει τις διακυμάνσεις της, τις ιστορικές. Και επειδή στην Ελλάδα η κυρίαρχη θέση του κράτους στην οργάνωση της κοινωνίας είναι ιδιαίτερη σημαντική, η εκάστοτε κυβερνητική πολιτική και οι συμβολισμοί της έχουν μεγάλη δραστικότητα.

4. Η δολοφονία του Σαββάτου είναι συνδεδεμένη με την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Όλοι οι λόγοι περί συστήματος είναι σήμερα απαλλακτικοί μιας συγκεκριμένης πολιτικής τη κυβέρνησης και του ίδιου του Κ. Καραμανλή.

5. Ο Καραμανλής αποκινητοποίησε την κοινωνία, την φτώχυνε, χαλάρωσε ακόμα περισσότερο τον κοινωνικό ιστό, έκανε την κοινωνική συνύπαρξη αδύνατη, επέτρεψε να αναπτυχθούν μόνο «τοπικές» μορφές αλληλεγγύης, αυτές που εύκολα γίνονται αυτάρκεις και κοινοτιστικές. Αυτές που εγκλωβίζουν τα άτομα και ενίοτε τα στρέφουν στην βαναυσότητα. Ο αστυνομικός ανήκε σε μια τέτοια συλλογικότητα.

6. Ο Καραμανλής αποδυνάμωσε όλους τους θεσμούς: το έκανε ως σκληρός νεοφιλελέυθερος, που είναι, στην οικονομία, αφήνοντας ανοιχτή την δυνατότητα του πιο ισχυρού και του πιο ανομικού να κερδοσκοπεί επί των άλλων και ως προνεωτερικός-συντηρητικός, που είναι, επιτρέποντας κάθε αυθαιρεσία της εξουσίας και καλλιεργώντας την ηττοπάθεια και την μοιρολατρεία, ναι ναι την μοιρολατρεία, στα άτομα. Ο ίδιος συνεχώς εμφανίζεται ως θύμα των καιρών και των ισχυρών. Όταν ξυπνάει από την προσωπική ευδαιμονία και αδιαφορία, εμφανίζεται ως βασιλιάς και όχι ως υπόλογος για την κυβερνησή ΤΟΥ.

7. Η αστυνομία έχασε την αξιοπρέπεια της, τους περιορισμούς της, αδιαφόρησε για το έγκλημα, έγινε μια αυτονομημένη κοινότητα χωρίς κοινωνικό έλεγχο και δημοκρατική λειτουργία. Έγινε δολοφονική πλέον.

8. Η βία των από κάτω νομιμοποιήθηκε ως μοιραία.

9. Και η κοινωνία δεν αντιστάθηκε στην αποδιάρθρωσή της. Είναι πραγματικά θλιβερή η περσινή εικόνα του ΠΑΣΟΚ στην εσωκομματική του προεκλογική αφασία και φατριασμό. Την στιγμή ακριβώς που η κοινωνία κατέπιπτε και υποτασσόταν στην πιο ανορθολογική και κυνική σχέση με τη βία (και αναφέρομαι στην πολιτική ανοχή απέναντι στις πυρκαγιές και τα θύματα τους) το ΠΑΣΟΚ ασχολιόταν με το συγκρότημα Λαμπράκη και τα φέουδα του μέλλοντος του.

10. Σήμερα με έναν νέο άνθρωπο δολοφονημένο χωρίς καμία δικαιολογία, η βία ανακυκλώνεται και η κυβέρνηση διαχειρίζεται το δικό της μέλλον. Είναι πρόδηλο ότι τα επιτελεία της αναρωτιούνται τι «συμφέρει»; Να επενδύσουν στην κρατική βία για να αποστρέψουν τα βλέμματά μας από σκάνδαλα που αγγίζουν αν όχι τα βιβλιάρια της Ραφήνας, σίγουρα το νέο-συντηρτικό κοσμό-συστημά της που τόσο καλά εκφράστηκε από τον Ρουσσοπουλο, να συσπειρώσουν τους τρομαγμένους; Να αφήσουν τις πόλεις στο έλεος των εξεγερμένων; Το σίγουρο είναι ότι ο κυνισμός περισσεύει.

11. Κοινωνική συνοχή κλονισμένη, κυβέρνηση που χαμηλώνει συνέχεια τον πήχη ώστε να κρίνεται με όρους καταστροφής, πρωθυπουργός εγκλωβισμένος στα προσωπικά του προβλήματα και την αμφιθυμία του απέναντι στον ρόλο του, πολιτικό σύστημα υποταγμένο σε μικρές ιδιοτέλειες, τους εκβιασμούς του δημοσιογραφικού συστήματος, μια δημοσκοπική τρομοκρατία χωρίς κανόνες και μια Αριστερά που δεν τολμάει να προφέρει τη λέξη «Δεξιά», ακόμη, και ένα ΠΑΣΟΚ που λουφάζει για η κατηγορία του συστημισμού θα του αποδωθεί ότι και αν πει. (αν και αμφιβάλλω αν έχει να πει κάτι… μεταξύ τεχνοκρατίας και αγραμματοσύνης οι κοινωνική σκέψη και ο πολιτισμικός στοχασμός είναι και εκεί είδος σπάνιο)

12. Η προσωπική μου στεναχώρια δεν αφορά κανέναν. Όμως ο θυμός των νέων, με τις πολλαπλές συνδηλώσεις του, και η θλίψη των μεγάλων που την βλέπω αληθινή, έχουν ένα περιβάλλον: μια κοινωνία χωρίς στόχους, χωρίς προσδοκίες, παραδομένη στα συμφέροντα, μια κοινωνία όπου κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει ρόλους για τον εαυτό του και για τους άλλους και ένα κράτος που σαν πανικόβλητο θηρίο μπορεί να σκοτώνει και μετά να κρύβεται.

13. Άκουσα τον Καραμανλή να μιλά για τον νεκρό και τον αποκαλεί «Αλέξη». Αυτή η χυδαία οικειοποίηση είναι η πεμπτουσία της Δεξιάς ύπαρξης.

14. Έπονται συνέχειες.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

όσον αφορά το τελευταίο, η πεμπτουσία της Δεξιάς είναι η χυδαία οικειποίηση? Δηλαδή η Δεξιά είναι εγγενώς ανήθικη και χυδαία? Ο όρος ''Δεξιά'' είναι εξ' ορισμού αρνητικός? Δεν είναι ειρωνική ερώτηση, ρωτάω μήπως παρερμήνευσα.

Panayis Panagiotopoulos είπε...

νομίζω ναι για το πρώτο

για το δεύτερο όμως δεν είπα αυτό: δεν είναι εγγενώς ανήθικη και χυδαία, ο τρόπος που οικειοποείται είναι χυδαίος
ο όρος δεξιά είναι αρνητικός για μένα το πρόβλημα είναι ότι ειδικά στην Ελλάδα η ίδια η Δεξιά αρνείται να αυτοχαρακτηριστεί έτσι
και η Αριστερά δεν προφέρει επίσης πλέον αυτή τη λέξη

Ανώνυμος είπε...

Εμφανίζεται ως παράλλειψη της Αριστεράς η άρθρωση της λέξης "Δεξιά" πολύ απλά γιατί η συγκεκριμένος χαρακτηρισμός όχι πλέον δεν πείθει τους πολίτες, αλλά κοστίζει επιπλέον πολλά..μα πολλά κουκιά...και άρα κοστιζει εξουσία..Γιατί όμως δεν πείθει ο όρος "Δεξιά"; Γιατί ο η κοινωνία απαιτεί πολιτικές λύσεις, όχιπολιτικές κορώνες. Συμπέρασμα: η Αριστερά είναι πραγματιστική, όχι μαζοχιστική.

Ανώνυμος είπε...

"13. Άκουσα τον Καραμανλή να μιλά για τον νεκρό και τον αποκαλεί «Αλέξη». Αυτή η χυδαία οικειοποίηση είναι η πεμπτουσία της Δεξιάς ύπαρξης."

Αυτή η χυδαία απαίτηση για μονοπώληση του οικουμενικού δικαίωματος συμμετοχής στον ανθρώπινο πόνο είναι αρχετυπικό δείγμα της Σταλινικής ύπαρξης.

Σάμι Γαράιμπε

Panayis Panagiotopoulos είπε...

δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής ως θύμα αυτός που είναι υπέυθυνος,δεν μπορεί να ταυτίζεται.... είναι αρχή της αστικής δημοκρατίας
ο Καραμανλής δεν είναι "λαός", δεν είναι "κοινωνία", είναι Πρωθυπουργός

σήμερα από τη Βρυξέλλα δεν έκανε πάλι το ίδιο ατόπημα

Ανώνυμος είπε...

Ναι, πράγματι η αστική κοινωνία βλέπει αυτονομία των διάφορων επιπέδων της και όχι ταύτιση..(κανενός είδους ταύτιση όμως).

Εσείς όμως φαίνεται να επικρίνετε ένα είδος ταύτισης (ταύτιση πρωθυπουργού με θύμα), απλώς για να επιδοκιμάσετε κάποιο άλλο είδος ταύτισης (ταύτιση πρωθυπουργού με θύτη) το οποίο είναι εξίσου ξένο προς την αστική κοινωνία.

Η αστική κοινωνία αναγνωρίζει επίσης πολλαπλά επίπεδα ευθύνης. Δεν κάνει ο πρωθυπουργός δουλειά διαχειριστή ανθρωπίνων πόρων για λογαριασμό της αστυνομίας. Δεν μπορεί να ευθύνεται για την προσωπική αποτυχία ατόμων κατά τον ίδιο τρόπο που εσείς ως διδάσκων δεν μπορεί να ευθύνεστε για την αποτυχία του κάθε φοιτητή σας.

Για να τεκμιριωθεί μια δομική-συστημική σχέση, όπως μάλλον υποστηρίζετε, μεταξύ του "φονία μπάτσου" και της 5ετούς διακυβέρνησης της ΝΔ απαιτείται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αναλυτική αναφορά σε συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές της παρούσας κυβέρνησης - επιλογές που αποδεδειγμένα να μην είχαν γίνει απο προηγούμενες κυβερνήσεις.

Η προσωπική μου εντύπωση είναι ότι τίποτα το πρωτόγνωρο και διαφορετικό δεν έγινε στην αστυνομία τα τελευταία 5 χρόνια που να δικαιολογεί μια τέτοια δομική-συστημική σχέση.

Σάμι Γαράιμπε

Panayis Panagiotopoulos είπε...

η πολιτική εξουσία είναι υπολογή
φυσικά και ένας πρωθυπουργός δεν φταίει για όλα
μόνο ο Σημίτης την πλήρωσε αυτή τη δαιμονοποίηση, και ηταν τόσο άδικο
όσο για το εαν έχουμε την ίδια αστυνομία, νομίζω ότι είναι θέμα οπτικής και δεν μπορούμε να το διαπραγματευτούμε μεταξύ μας αυτό, απλά διαφωνούμε
για το θέμα ΝΔ-βία, ένα θα πω, παραδειγματικά και συνθηματικά: η κυβέρνηση αυτή έπαιξε με τη φωτιά-με τις φωτιές-πυρκαγιές!

Ανώνυμος είπε...

"για το θέμα ΝΔ-βία, ένα θα πω, παραδειγματικά και συνθηματικά: η κυβέρνηση αυτή έπαιξε με τη φωτιά-με τις φωτιές-πυρκαγιές!"

..Δεν πιστεύω να αναφέρεστε σε σενάρια "Δεξιάς προβοκάτσιας";; :))

Γιατι αν όντως αναφέρεστε εκεί...έχω ανάλογη ανταπάντηση και σε αυτο.

Σάμι Γαράιμπε